Jak często zdarzają się wstrząsy mózgu wśród sportowców ze szkół średnich?
Blokady związane z COVID-19 nie tylko zmniejszyły narażenie na SARS-CoV-2, ale mogły również ograniczyć rozprzestrzenianie się innych chorób, takich jak gruźlica. Na przykład w 2020 roku zapadalność na gruźlicę w Stanach Zjednoczonych wynosiła 2,2 przypadku na 100 000 osób. Liczba ta była mniejsza niż 2,7 przypadków na 100 000 w 2019 r.
Niższe stawki w 2020 r. były prawdopodobnie spowodowane mniejszą liczbą podróży i interakcji międzyludzkich. Mogą jednak również odzwierciedlać opóźnione lub pominięte diagnozy gruźlicy z powodu trudności w dostępie do opieki zdrowotnej.
24 marca CDC opublikowało swój najnowszy raport dotyczący zachorowalności i śmiertelności, w którym przedstawiono najnowsze dane dotyczące zachorowalności na gruźlicę. Według raportu gruźlica w USA wraca do poziomu sprzed pandemii
Data publikacji raportu pokrywa się ze Światowym Dniem TD, corocznym wydarzeniem upamiętniającym ogłoszenie przez Roberta Kocha 24 marca 1882 r. odkrycia Mycobacterium tuberculosis, bakterii wywołującej gruźlicę.
Według raportu dane z 2021 r. pokazują, że zapadalność na gruźlicę wynosiła 2,4 przypadków na 100 000 osób. W 2022 roku do Krajowego Systemu Nadzoru nad Gruźlicą zgłoszono 8300 przypadków gruźlicy, co zwiększyło częstość występowania do 2,5 przypadków na 100 000 osób.
Stawki pozostają niższe niż w 2019 roku
W porównaniu z 2021 r. w 2022 r. rozpoznano więcej gruźlicy wśród nowo przybyłych do USA osób urodzonych poza Stanami Zjednoczonymi (73% wszystkich zgłoszonych przypadków), Indian amerykańskich niebędących Latynosami lub rdzennych mieszkańców Alaski oraz rdzennych mieszkańców Hawajów lub innych mieszkańców wysp Pacyfiku niebędących Latynosami.
Ponadto Kalifornia odnotowała największą liczbę przypadków gruźlicy, podczas gdy Alaska odnotowała najwyższą zachorowalność na gruźlicę.
CDC sugeruje, że wyższa częstość występowania gruźlicy wśród osób urodzonych poza USA może odzwierciedlać wzrost migracji po pandemii.
W porównaniu z 2021 r. w 2022 r. nastąpił znaczny wzrost zachorowań na gruźlicę wśród czterolatków i osób w wieku od 15 do 24 lat. Z drugiej strony u dorosłych w wieku 65 lat i starszych odnotowano spadek zachorowań na gruźlicę. Obserwowany spadek w tej grupie wiekowej może jednak wynikać z wyższej śmiertelności z powodu COVID-19 wśród osób starszych.
Chociaż CDC twierdzi, że zapobieganie przenoszeniu gruźlicy w USA pozostaje priorytetem, ponad 80% przypadków gruźlicy w USA jest spowodowanych utajonymi infekcjami gruźlicy (LTBI). LTBI występuje, gdy bakterie gruźlicy, już obecne w organizmie, reaktywują się i powodują chorobę.
Dlatego grupa zadaniowa US Preventive Services zaleca testowanie i leczenie osób z wyższym ryzykiem LTBI. Obejmuje to osoby urodzone poza Stanami Zjednoczonymi oraz osoby mieszkające w miejscach gromadzenia się ludzi, takich jak więzienia i długoterminowe obiekty mieszkalne.
Ponadto CDC twierdzi, że wyższa zachorowalność na gruźlicę wśród nielatynoskich Indian amerykańskich lub rdzennych mieszkańców Alaski oraz nielatynoskich rdzennych mieszkańców Hawajów lub innych mieszkańców wysp Pacyfiku wskazuje na utrzymującą się dysproporcję zdrowotną w Stanach Zjednoczonych
Aby zwalczyć te dysproporcje, CDC podnosi świadomość poprzez Think. Test. Kampania „Lecz gruźlicę”. Ta kampania oferuje zasoby w wielu językach dla ogółu odbiorców i świadczeniodawców w społecznościach zagrożonych.
Sport może być pozytywnym dodatkiem do doświadczenia w szkole średniej — kształtując nastolatka i jego umiejętności. Ale czy udział w lekkoatletyce w szkole średniej jest wart ryzyka wstrząśnienia mózgu?
Kluczowe dania na wynos:
- Chociaż dołączenie do szkolnej drużyny sportowej może przynieść młodym ludziom wiele korzyści, wiąże się również z ryzykiem wystąpienia urazów, takich jak wstrząśnienie mózgu.
- W zależności od wielu czynników wstrząs mózgu może wywołać objawy, które mogą wpłynąć na krótko- i długoterminowe zdrowie fizyczne i psychiczne młodej osoby.
- Wraz ze wzrostem liczby wstrząsów mózgu rodzice lub opiekunowie mogą się zastanawiać, czy korzyści płynące z uprawiania sportów w szkole średniej przewyższają ryzyko.
- Jednak eksperci twierdzą, że chociaż ryzyko jest realne, uprawianie sportu z myślą o bezpieczeństwie może pomóc zmniejszyć ryzyko wystąpienia wstrząsu mózgu.
Uczestnictwo w sporcie w szkole średniej niesie ze sobą wiele korzyści. Doświadczenia społeczne, budowanie pewności siebie i umiejętności pracy zespołowej to różne sposoby, w jakie młodzi ludzie mogą chcieć uprawiać sport. Co więcej, jest to po prostu zabawne. Szkoła średnia dla wielu dzieci polega na dopasowaniu się, a czasami zapinanie butów piłkarskich jest sposobem na budowanie przyjaźni i akceptacji społecznej. Niemniej jednak uprawianie sportu — zwłaszcza sportów kontaktowych — niesie ze sobą możliwość kontuzji, w tym wstrząśnienia mózgu. Czy popularność jest więc warta ryzyka?
Wstrząśnienie mózgu to rodzaj urazowego uszkodzenia mózgu (TBI), które występuje, gdy mózg jest wstrząśnięty lub wstrząsnięty wewnątrz czaszki z powodu upadku, uderzenia w głowę, wypadku samochodowego lub innego uderzenia głową.
Wstrząsy mogą powodować szereg objawów, w tym bóle głowy, zawroty głowy, dezorientację, utratę pamięci oraz wrażliwość na światło i dźwięk. W niektórych przypadkach wstrząs mózgu może spowodować utratę przytomności.
Leczenie wstrząsu mózgu zazwyczaj obejmuje odpoczynek fizyczny i poznawczy do czasu ustąpienia objawów. Może to obejmować unikanie czynności wymagających koncentracji umysłowej lub wysiłku fizycznego, takich jak sport, praca i szkoła.
Jednak powtarzające się uderzenia głowy lub wstrząsy mózgu mogą mieć długotrwały wpływ na funkcjonowanie mózgu i mogą zwiększać ryzyko rozwoju określonych przewlekłych chorób związanych z mózgiem.
Na przykład badania opublikowane 16 marca w The Lancet Public Health wykazały, że zawodowi piłkarze z pola, a nie bramkarze, byli bardziej narażeni na demencję . Autorzy badania twierdzą, że łagodne uderzenia głową w piłkę głową mogą zwiększyć ryzyko.
Jak często zdarzają się wstrząsy mózgu wśród sportowców ze szkół średnich?
Raporty szacują, że każdego roku 300 000 sportowców ze szkół średnich doświadcza wstrząsu mózgu. Co więcej, liczba zgłoszonych wstrząsów mózgu wśród sportowców szkół średnich wzrosła w latach 2015-2017, przy czym najwięcej wstrząsów dotyczyło piłki nożnej chłopców, piłki nożnej dziewcząt i siatkówki dziewcząt .
Ponadto badanie z 2021 r. wykazało, że młodzi sportowcy w wieku od 6 do 14 lat odnieśli 15 razy więcej uderzeń głową i 23 razy więcej twardych uderzeń głową niż piłkarze flagowi podczas treningu lub meczu.
Mimo to nie wszystkie wstrząsy mózgu są zgłaszane lub diagnozowane, więc rzeczywista liczba uczniów szkół średnich, którzy doświadczają wstrząsów mózgu, może być wyższa niż te szacunki.
Jakie są potencjalne długoterminowe skutki wstrząsu mózgu?
Chociaż wstrząs mózgu może powodować natychmiastowe i zauważalne skutki, może również prowadzić do niepokojących problemów długo po jego wystąpieniu.
Briana Calcagno-Davi, psychiatra, neuropsycholog dziecięcy ze Szpitala Uniwersyteckiego Staten Island, powiedziała Healthnews:
„Przez około tydzień po urazie wielu pacjentów doświadcza pewnych skutków zdrowotnych, od łagodnych do ciężkich, w zależności od ciężkości urazu. Jednak po tygodniu badania wykazały, że objawy mogą utrzymywać się przez około 4 do 6 tygodni u pacjentów, którzy doświadczyli bardziej umiarkowanego lub ciężkiego urazu lub mają ukryte czynniki biologiczne, które zwiększają ryzyko wystąpienia objawów”.
Calcagno-Davi mówi, że objawy mogą należeć do kilku kategorii, w tym między innymi:
- Objawy fizyczne: bóle głowy, nudności, zmęczenie, nadwrażliwość sensoryczna, problemy ze wzrokiem i problemy z równowagą.
- Problemy poznawcze: zamglenie umysłowe, trudności z koncentracją i trudności z zapamiętywaniem.
- Objawy emocjonalne: drażliwość, zmniejszony smutek, nerwowość i zwiększona emocjonalność.
- Problemy ze snem: senność, wydłużony lub skrócony sen oraz problemy z zasypianiem.
„W przypadku bardzo niewielkiego odsetka, zwykle tych, którzy doznali poważniejszego urazu (np. stracili przytomność, mają amnezję, wkrótce potem wymiotują, mają dezorientację itp.), ich długoterminowe skutki zdrowotne mogą trwać nieco dłużej, przy czym większość czuje się bezobjawowo wkrótce po typowym 6-tygodniowym znaku”, wyjaśnia Calcagno-Davi.
Ponadto badania sugerują, że powtarzające się wstrząsy mózgu mogą prowadzić do takich stanów, jak:
- Przewlekła traumatyczna encefalopatia (CTE): CTE to zwyrodnieniowa choroba mózgu związana z powtarzającymi się urazami głowy, w tym wstrząsami mózgu, i może powodować szereg objawów, w tym utratę pamięci, pogorszenie funkcji poznawczych, depresję i wahania nastroju.
- Zespół po wstrząśnieniu mózgu (PCS): PCS to kolejny stan, który może wystąpić po wstrząśnieniu mózgu. Może powodować objawy, takie jak bóle głowy, zawroty głowy, zmęczenie, drażliwość i trudności z koncentracją, które utrzymują się przez tygodnie, miesiące, a nawet lata po początkowym urazie.
- Zaburzenia funkcji poznawczych: wielokrotne wstrząsy mózgu są związane ze zwiększonym ryzykiem zaburzeń funkcji poznawczych, w tym problemów z pamięcią, uwagą i funkcjami wykonawczymi.
- Zmiany emocjonalne i behawioralne: Powtarzające się urazy głowy mogą również prowadzić do zmian nastroju i zachowania, takich jak depresja, niepokój, drażliwość i impulsywność.
Ponadto osoby, które doznały wielu wstrząsów mózgu, mogą być bardziej podatne na przyszłe urazy głowy i mogą doświadczać cięższych objawów po kolejnych wstrząsach mózgu.
Ile wstrząsów mózgu to za dużo?
„Zazwyczaj 1 lub 2 wstrząsy mózgu nie powodują poważnych długoterminowych skutków zdrowotnych. Martwimy się, gdy studenci-sportowcy mają wiele wstrząsów mózgu w zbyt krótkim odstępie czasu” – mówi Seth Stoller, lekarz medycyny , dyrektor Centrum Wstrząsów w Overlook Medical Center. „Kiedy to nastąpi, u niektórych pacjentów mogą wystąpić długotrwałe bóle głowy – w tym migreny – oraz problemy z uwagą, koncentracją i pamięcią”.
Calcagno-Davi dodaje: „Niestety nie ma uniwersalnej odpowiedzi na to pytanie. Dla wielu ludzi, którzy doświadczyli więcej niż jednego „urazu głowy” w ciągu swojego życia, długoterminowy wpływ będzie niewielki lub żaden. Jednak w cięższych przypadkach konsekwencje mogą trwać całe życie”.
Stoller mówi, że „chociaż nie ma ostatecznej liczby, którą identyfikujemy, najbardziej niepokojący jest odstęp czasu między dwoma wstrząsami mózgu. Absolutnie musimy unikać dwóch wstrząsów mózgu w czasie krótszym niż 2 tygodnie ponieważ mogą wystąpić katastrofalne obrażenia”.
UwagaZawsze omawiaj wstrząśnienie mózgu z lekarzem i bądź świadomy ryzyka związanego z nim w ciągu kilku tygodni po urazie.
Niektóre szkoły dyskwalifikują sportowców ze zbyt dużą liczbą wstrząsów mózgu, ale nie wszystkie szkoły przestrzegają tego protokołu. Każdy pracownik medyczny ma inne zdanie — wielu czeka długo po wyzdrowieniu, aby inni zadawali pytania kontrolne w kolejnych dniach podczas leczenia wstrząsu mózgu.